Wie ein vluch wilj gauwze
Obbicht, juli 1999
Onthulling monument overtocht Willem van Oranje 5-6 Oktober 1568.
Tegen de achtergrond van Kasteel Obbicht breng Theater Op De Beek een prachtig schouwspel.
"Wie ein vluch wilj gauwze....."
Tekst : Herman Veugelers
't Is nach. De nach van vief op zès oktaober 1568. De Maas is erg röstig veur den tied van 't jaor. De luuj van Obbich sjlaope. Doe heürs allein 't vertrouwde roesje van de Maas, eine uulesjraew of eine blaffende h^ndj. Veur de res is 't sjtil in 't dörp. Dan kump van wieteweg ein geraos dat ummer graoter wurd en de sjtilte aan flarden sjeurt. Luuj waere wakker. Hofiezers van paerde sjloan vônke oet de sjteinwaeg, karrerajer ratelem euver de klauwe en 't regelmaotig gestamp van sjtevele geuf zekerheid........seldaote !! Obbich is inèns klaor wakker...wat is toch gaonde ? De Sjpanjaarde likke toch wieteweg bie Mestreech...Alve is toch in zien kamp bie Neerhare...!
Dao klinke kemando's. Hollendsj en Duitsj doorein, Paerde hinnike, kèttinge rammele. De luuj van Obbich zeen bang. Ein Legér, van wae dan ouch, beteikent naoit vööl goods. Diene eigendôm is in gevaor. Vooral vleisj en vröchte, de veurroad veur de wèntjer, môtte besjermp waere. Es ein leger aan 't rouve sjleit kump me de wèntjer alleein mit hônger door.....of gaaroet neet. Hie en dao reskeert zich eine boete. Den erme hals kènt zien ouge neet gluive : doezende en doezende seldaote te voot en mit paerd. Zjwaore en lichte knônne, karre met polver, tente en aeteswaar, trèkke richting maasdiek.Touwe waere euver de Maas gespannen. Paerde mit ruuters sjtaon tot aan de boek in 't water en braeken de krach van de stroum. Nog veur den daag in de loch is zeen de prins van Oranje met vaertaendoezend man de Maas euver gestaoke.
Dit historische feit, dat mer mager in de gesjiedenisbeuk wurd vermeldj en dan auch nog dèk zônger de naam Obbich te neume, (meistal spruk de historicus van "bie Sjtokkem") is outgangspuntj gewaes bie 't sjrieve van 't sjtök :"Wie ein vluch wilj gauwze". De titel is eine variant op wat Alva reep wie ze 'm meljde dat de Prins euver de Maas waor :"Caramba, is 't leger van de Prins ein vluch wilj gauwze ?".
Weer höbbe ôs bie het sjrieve van 't sjtök veural bezig gehauwte mit de vraog : Wie zouwe de luuj van Obbich die nach belaef höbbe ? Wie opgereech, bang of verpopzak zeen Obbichtenaere die nacht gewaes ? Wie kaom 't dat Obbich der zônger bôksesjeür en sjraome vanaaf is geköme ?
En dan geit de fantasie wirke. Dan ônsjteit 't verhaol van de ôngebaejde kasteleinsvrouw Machtelt, die oppe tied 't gevaor doorzuut en sjlum en charmant, wie ein vrouw kènt zeen de Zwieger wêt te overtuge van heür sjtrategisch inzicht. Gein wônjer dat ze 't hart van de Prins wèt te rake. Gein wônjer dat de Obbichtenaere saer daen tied "Reubevraertwers" waere geneump.
Tekst : Herman Veugelers.
|